Keşke ve keşke Şiiri - Cansu Özyücel

Daha küçücüktüm dünyaya geldiğimde
Kimseyi tanımaz haldeydim
Ben nerdeyim deyip şaşkın şaşkın etrafa bakıyordum
Yumuş yumuş ellerim parlıyan gözlerim vardı eminim
Çünkü oyle gzuel bakıyorlardıki
Kıyamıyorlardı dokunmaya, sevmeye, okşamaya
Bir mucize ötesiydim
9aydır gorunmeyen yerde çırpınıyordum
Amansız çıkagelmiştim
Sormadan cevap almadan
Belkide onlarda beni istememişti
Hatta sormadılar bile gelmek istermisin diye
Nasıl olduysa ben artık dunyadaydım
Gözümü açıp kapayabiliyordum
Bi ışığım vardı artık dunyada
Birileri vardı beni tanıyan
Birileri vardı beni gormek isteyen
Bense hala şaşkındım
Bunlar kim diye soramaz haldeydım
Hep derler öyle tombikmişimki
Oturtamazlarmış koltuga beni
O halimle öyle sevimliymişimki doyamazlarmış bana
Keşke ama keşke ben hiç buyumeseydim
Ve keşke beni yine o halimle sevmek isteselerdi
Keşke yine doyamasalardı bana
Ve keşkeben yine kimseyi tanımadan şaşkın şaşkın baksaydım etrafa...