Keşke Hiç Uyanmasaydım. Şiiri - Özlem Saba

Bu sabah, onunla açtım gözlerimi
Rüyamdaydı
Gençti
Hasta değildi
Yine smokini vardı üzerinde
Çok naifti
Kurtuluş savaşından konuştuk
Arkada bizi dinleyen çocuklara çay söyledi
Simit yedik
Sadece biraz unutkandı
Samsun’dan çıkışını ben hatırlattım ona
Doldu gözleri
Ellerinden yakaladım
Öptüm
Sevdim
Kokladım
Minnettardım
Fotoğraf çekindik
Hiç bir zaman basılmayacak fotoğraflar
Ama hala düşümde
Siz görmeseniz de, gözlerimin önünde hepsi
Bu sabah, onunla müjdelendim
Rüyamda, Atamlaydım
İsmet’de vardı
Ah ne şanslıydım

Keşke hiç uyanmasaydım