Keşke çocuk kalsaydım Şiiri - Turgay Coşar

Büyüdükçe dertlerim, benim ile büyüdü.
Büyüdümde ne oldu? keşke çocuk kalsaydım.
Dinleyip büyükleri, tutsamda her öğüdü,
İyiliğim kayboldu, keşke çocuk kalsaydım.

Bütün derdim oyundu, gülüp eğlenip koşmak,
En küçük hediyede, bile sevinçten uçmak,
Sıcacık tebessümle, tatlı söz ile coşmak,
Hepsi yapraktı soldu, keşke çocuk kalsaydım.

Geleceğim geçmişi, hiç aratmaz sanırdım.
Büyüklüğü güç ile, kuvvet ile tanırdım.
Ne zamanki büyüdüm, anladımki yanıldım.
Yürek acıyla doldu, keşke çocuk kalsaydım.

Doğduğum büyüdüğüm, sılamıda terkettim.
Dağını ovasını gözlerimde tükettim.
Çocukluk yaşadığım, o garip memleketim,
Dağlar ardında kaldı, keşke çocuk kalsaydım.

Gurbetin her kahrına, göğüs gerip yaşadım.
Uslanmadı yüreğim, vatanıma taşıdım.
Bir yar sevip, umutla bir hayata başladım.
Onuda kader aldı, keşke çocuk kalsaydım

Gözümün önündeki, her yakınım göç etti.
Yıllar umutlarımı, alıp sildi hiç etti.
Aşkta hep hüsran bulan, bu garip ne suç etti?
Hasret ömrümü yoldu, keşke çocuk kalsaydım.

Gencecik anam babam, sular gibi duruldu.
Talihsizlik hayatın, her yerine kuruldu.
Umut turnalarım'da güpegündüz vuruldu.
Şansızlıklar hep buldu, keşke çocuk kalsaydım.

Coşarın her hevesi, kursağında kaldıkça.
Her değer verdiğini, kader tutup aldıkça.
Muhamette üzülmüş, bunu hatırladıkça.
Gafil sen kimsin'ki? keşke çocuk kalsaydım.