Keşke Böyle Olmasaydı. Şiiri - Mehmet Yücel

ben duygusu tükenmiş yüreklerde duygu aradım
karanlığa ışık yakmak adına bir ömür adadım
ne dağlar geçtim
ne ovalar geçtim
ırmaklar nehirler yaylalar geçtim
elbisem paramparça oldu yamadım
pabuçlarım yırtık yırtık
kan doldu ayaklarım
yüreğim
dur durak bilmeden aradım aradım aradım
ahmak dediler
deli dediler
keşke böyle olmasaydı

olacağı varsa olur demişler
kabul kabul
haddini bilmez değiliz
biri bine tercih edenlerden çok bilmek ne haddimize
yüreği yeten bir üflesin diyesim var
nefes nefes kurtulacak onuru insanlığın
birleri silecek binlerin nefesi
keşke böyle olmasaydı demek yetmiyor
nasıl oluyorda böyle oluyor diyesim geldi

ben köyden gelmişim
yada köyden farkı olmayan yalancı şehirden
yerimi haddimi iyi bilirim
keşkelerle avutma beni
oyunlarla tutma beni
açık söyle
sevmiyorsun
göresi gözün yok
bir kaşık suda boğasın var
hadi hadi çıkar şu ağzındaki baklayı
düşsün şu lanet bakla
keşkelerle tepe takla

sevmişem özlemişem
bir fırtına kopar
vurur beni çöllere
kum fırtınası sevda fırtınası hasret fırtınası özlem fırtınası
gözlerime doluyor
güzelliğine dalmışım
keşke sen de güzel olmasaydın
dalıp gitmişim
oy oy zor benim işim

keşke böyle öksüz olmasaydık
yetim olmasaydık
sınıf sınıf bölünmeseydik
grup grup ayrılmasaydık
geceleri üstümüze bir yorgan örten olsaydı
sıcak bir yemeğe hasret kalmasaydık
sömürmeseydiler bizi
anlasaydık bir birimizi
dinleseydik
bize bizden başka dost olmadığını görebilseydik

göremedik ne dostu ne düşmanı
düştüğümüz kuyulara yeniden düştük
düşmekten yılmadık
kendimizi yılmaz yorulmaz diye aldatmamız bundandır
ey benim yorulmaz yoldaşım
ben yine bir kuyudayım
dışarıdaysan uzat ellerini
bir kez olsun el ver bana
çok yorgunum
keşke böyle olmasaydı demeye gücüm kalmadı

duyan var mı sesimi
ben burdayım
bir ışık da siz yakın
arayın beni
bulun beni
keşke böyle olmasaydı demeyin