Keşke Şiiri - Bedirhan Almas

Biliyor musun..
Daha şimdiden özledim seni..

Oysa,
Hiç bir şeyi istemediğim kadar istedim,
Gözlerinde kavrulup, nefesinde sönmeyi..
Oysa hiç dokunmamıştım yaralarına,
Ve hiç gelmemiştin sokağıma..
Teninin kokusunu da bilmiyordum,
Ellerinin sıcaklığını da..
Hiç nefeslerimiz birleşmemiş olmasına rağmen,
Çocuksu yüreğimin kaharamanıydın..
Hiç olmadığı kadar sevdim seni,
Bütün aşklara kalem çekerek...

Hiç gelmemiş birinin gidişi acıtır mı yüreği dersen..!
Bunu asla bilmeyeceksin, ama ben yinede söyleyeyim..

Hani düşersin de,
Can havliyle avuçların yere değilde cam kırıkları üzerine kapanır ya,
Sadece avuçların olmuyor kanayan,
Tırnak uçlarında yaşıyorsun ölümü..
Ruhun çekilir gibi oluyor bedeninden..
Nefesine batıyor cam kırıkları..
İşte öyle bir şey gidişin...

Sahi..
Ya dokun saydım gecelerine,
Ya aynı sabaha uyan saydık,
Ya öpüş seydik nefes nefese,
Ya ardından sarılıp kokunla cenneti hissetseydim,
Ya öpseydim saçlarını nefesimle,
Daha mı büyük olurdu acım..
Yoksa yine cam kesiği ağrılar saplanır mıydı yüreğime...
Aslında itiraf etmem gereken bir gerçek,
Sinemi yumruklayan bir çığlık var..
Bağıra bağıra bir keşke..
Keşke bir kezde olsa yaşasaydım senide,
Yaşamakta ölümde baş göz üstüne...