Kesit Şiiri - Sabri Ceyhan

Kesit...

Nasılda kepengini indirip çekip gidiyordu gündüz,
Akşam ise teslim ediyordu kendini gecenin koyu esrarlı karanlığına.
Sokaklar inatla mücadele ediyordu karanlıkla, sokak lambasına tutunarak.
Gecenin o bilinmeyen saatlerinde yorgun düşüp bir bir sönüyordu evlerin lambaları.
Her hanede ayrı bir hikaye yaşanıyordu kimi yazılıp çiziliyor kimi anılardaki yerini alıyordu.
Geceye saklanan anılar bir bir gün yüzüne depreşerek çıkıyordu, şiire yaren olan anılar tesbih taneleri gibi dökülüyordu dizelere.
Hep geceyi seviyordu insanlar,
Bir kuytu köşede tenha kalmayı yeğliyorlardı.
Ve tan yeri ağarırken düşüyordu göz kapakları, uykuya teslim ediyordu kendini.
Hayalde olmayanı rüyasına çağırıyordu bilinçsiz haliyle.
Yeni bir gün başlarken her zamanki gibi tutunuyordu yaşama insan,
Ne yorgunluklar ne de yılgınlıklar yıkabiliyordu insanı.

Sabri CEYHAN