Kesikt Şiiri - Seyit Er

Gözlerim köprüaltı çocukları gibi bakıyor
Cepleri bomboş yüreğimin
Saplanıp kaldım gecenin girdabına
Çırpınsam da boş boyun eğsem de
Belki bir kibrit çöpüne bile tutunabilirim
Belki bir gemi bile kurtaramaz beni
Böyle de vazgeçilmez ki hayattan
Böyle de sonu olmaz ki kırkımdan
Bir of çekiyorum hançer saplı bağrımdan
Teselli geçemiyor bile yakınımdan
Tutanaksız kaldı yaşadıklarım
Dolayısıyla sustu sevgi avukatım
Oysa katili bile ipten alırdı zeka yanım
Susuyorum
Bu da benim son silahım
……………………
………..
……………….
(Son kurşunu hep kendine sıkar insan)