Kerki Şiiri - Ülker Ercihan

önce akşam geldi
arkasından uzun boylu gece
iki gözün sürgünü gibi geldi çöktü
yüksüz kervanlar...

yel vurdu
yıkıldı kerempesinde ince boyunlu
salkım söğüdün doğduğu dağ.
tutunur elan
çıldırarak karanlığa...

kan çekişiyor
kekik diye baldıran sürdü her yaraya

üfledim
acıdım da
kanat çaldım a canım
açtım tel kafesten badem badem gözlerini...

hangi kargın sularda yudun yüzünü
hangi közün içinde nakes bakışların
savaşların
salaşların
kesretine sıkıştığın
telaşların...

bundan kelli
yontmaya kerki gerek dağları
güneşin çıkacağı yok...

dirimliği katafalkta çelenklere sakla
yitimliği ağıtlara

inceden bir kar yağıyor şimdi
silkelenip kalıyor şimdi
kargıdan çalıyor şimdi
bir hoş sada...

kantariye yok
oh keka...