Akşam, saat yedi
Eminönü
Şehir hatları vapuru iskeleye atıyor demirini
yokluğunun ezberini bozduran düdüğü ile
Her gün geçtiğim yollar
Ortasında seni bulduğum bu geçit
Toprağın bittiği yerde kurduğum
bu bekleme salonunda
vurdukça ağrın şakaklarıma
geceyi dipçikliyorum
mermiler ıslak
neye uzansam
Saatin üçüydü
Ay yok
Fırtına devirmiş tüm elektrik direklerini
Işık yok
Şehre hakim,
genizleri yakan mum saltanatı
Beklerken seni
duvarlarımı boyamaya başladım
can sıkıntısından
Karşı duvarı boyadım önce
Sonra diğerini
Güzel olmuş değil mi?
(Sona doğru)
Saygıyla eğilecektim
Acının onurlu direnişine
Gömecektim tüm teorileri
Ramak kalmıştı, bir eşik sadece
Ve,
Ah kahrolası sözlerim
Dinletemediğim kendime
Feryat figan suya saldığım, toprağa kardığım
Yokluğunun karasına öyle bir yakışır ki
Doldururum ağzımı
Katran olur ciğerim, yanarım.
Sür kokunu öyle gel
Konuş benimle
Havadan sudan bahset
Merdivenlerin bahçeye çıkışından
Tutulmayı söyle sana ve sesine
Sen en çok ellerime yakışan
Temize çekiyorum müsveddeleri
Seni yerdiğim cümleleri bir bir topladım
Sana kızmış her kelime boşluğa bakıyor
Dalgınlığını gözlüyorum
Her satırında seni yazdığım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!