El demi ki istememek
Yazan yazmışsa yazını
Sen zannetme dost kazandım
Kimseler çekmez nazını
Hayır dile hayır işle
Var ak eyle sen yüzünü
Şer işleme kem söyleme
Sonra dövme dizini
Gelir geçer dem,i devran
Boşuna oğuşturma gözünü
Dövünsen de kar eylemez
Şakıyan dilin söylemez
Eş ten dosttan da fayda gelmez
İstesen de yüzün gülmez
Sorulurken yaptıkların
Yanında kimseler olmaz
Boş gidersem vay halime
Oraya onsuz varılmaz
Hamd’ü senalar Mevla’ma
Hem Dinime İmanıma
Öğrendiğim tek şey
Çalışmak lazım
Her iki cihan için
Bir olup yarışmak lazım
İlahi nizamda
El ele buluşmak lazım
Bilirim telafisi yoktur
Bunun sonradan
Hem kefilimiz
Hem kerimdir Yaradan
Şeref,im bilinsin
sözüm önce kendi özüme
Daha Sonra eşe dosta
oğlum kızıma
Belki derman olur
o zaman gönül sızıma
Gücümü yetire bilir isem
Alçak nefsime
Belki güzel şeyler yazar
Mevla,m yazıma
Kayıt Tarihi : 19.9.2006 00:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!