Baharımda tomurcuk açtın
Yazımda yeşerdin dalımda
Suyun çekildi sonbaharımda
Üç mevsim sürdü sevdamız
Renk değiştirdin yaprak misali
Sonra uçup gittin kollarımdan
Dinsin öfke yağmurların
Kibir ırmakların kurusun
Erisin içindeki tüm buzlar
Yüreğini güneşe çıkar biraz
Bitsin bu kasırga bitsin bu ayaz
Alev alev yanarken Anadolu'nun bağrı
Ata'mın yüreğinde başlamıştı bir ağrı
Mayıs On dokuzunda Samsun'a adım attı
Kurtuluş ateşini Havza'ya geçip yaktı
Çok uğraştırdım seni çok koşturdum çok yordum
Çocukluk aklı annem ölüm var bilmiyordum
Nasıl tutunacağım ağaç yaşar mı köksüz
Nereye gittin annem beni bırakıp öksüz
Beş kardeş hayat bulduk annem Senin sırtında
Gözlerin düşüyor aklıma bazen
Yüreğimde sıcaklığı güneşin
Ruhumda bir yerler alev alıyor
Kuru yaprak gibi tutuşuyorum
Bazen de hasretin dolar odama
Oysa baharaydı her uyanışım
Her gözlerimi açışım, her haykırışım
Âşıklar martılara simit atardı
Kumrular öpüşürdü güvertelerde
Deniz mavi mavi sevda kokardı
Çıkma bey baba dışarı
Evde kalsın el ayağın
Alır seni kovid bizden
Şakası yok bu manyağın
Görmez misin dünya ne hal
Erimedi tepelerinde karın
Gülüşü yok yamacında baharın
Susuz kaldı gönlümdeki bahçe, bağ
Kalp ırmağın çağlamaz mı karlı dağ
Ben bildim bileli dumanlı başın
Issız kaldı içimde kaldırımlar
Kalbim kırık, dökük, viran bir şehir
Ölüm aydınlığı yaşıyor ruhum
Perdeleri kapandı gözlerimin
Kimsesizliğin garipliği üstümde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!