Kerem Ünlüer'in Hatırasına

Kimimiz gülüşünde tanıdı seni
Kimisi koridorların sallanır neşesinde bildi ismini
Hep beraber yürüdük hocaların gölgesinde
Hep beraberdik arkadaşım bu tepelerde

Herkes şanslı değildi bilecek kadar belki
Herkes bilemezdi zaten verilmesi gereken değeri
O senin kendine özgü sevgini
O parlayan ama dürüst gülümsemeni

Veda etmek ister miydi bu kulaklar
Nasıl unutulsun gözlerdeki o adımlar
Beraber girdik karadenize uzanan eteklere
Ve yine de beraber gidiyoruz buradan diğer enginlere

Biz veda edemeyiz birbirimize
Ters düşer tüm bildiklerimize
Biz güleriz son bir espriymiş
Yarın çıkar gelirmiş
O kep o cüppe içinde acılar silinirmiş gibi

Selam dururum sana keremim çünkü
Sen sadece isim kalamazsın biliyorum
Net.
E.YEŞİM AYDIN
03.04.08