Bir insan gerçekten
O kadar çok şey değistirir ki
Kişiyi
Ortamı
Ruhu
En çok da dünyayı
Tik
Başta mutlusun
Girişte umutlusun
Boğazında asılı Hitit mirası bir levha
Suçlu gibi
Gözlerimdeki dokuz karakterli ben
Ağlasam önünde çeker misin acı
Gülsem yüzüne takar mısın kafama tacı
Yazsam,göndersem bu şiiri koyar mısın atacı
Çıksak hakim önüne vurdumu tokmağı kim çeker acı
İster misin öğrenmek gerçek bir acı
Belki hissetsen örersin duvar,aramızdaki bir sıvacı
Karşındayım şimdi o günlerden birinde
Görmeyeli çok oldu on beş gün ağacın dibinde
Gel beraber koşalım yalın ayak ayın birinde
Gömüldü bir enkaz gibi gönlüm yerin dibinde
Çok değil azcık ağzımızı açıp konuşalım bugün içinde
Umutlar çok hızlı söndü aldı götürdü gece zifirinde
Tohum, fidan, ağaçlar;
Göl, deniz, okyanuslar;
Ova, tepe ve dağlar;
Bitki, hayvan, insanlar.
Kalmalı tek bir bütün.
Sıkıştım
Daraldım
Sınırdayım hala
Zaman istedim
Durdurmak
İçinde yüzmek
Kavuşmamız imkansız
Yanımdakilerle yaşayıp yatıp kalkıp
Aynı yatakta evde ve ailede geçince zaman
Öldüğümde kalbimde ve aklımda olacaksın
Sonra hatıralarımız yok olacak
Senin ve benim dünyam
Kimi insan aşk bahanedir der
Kimi sesim yetmedi der
Acı der
Uykusuzluk
Hastalık
Anlatamıyorum der
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!