Hiç Kimse Şiirleri - Şair Hiç Kimse

Bakma bana güzelliğine ağıt yaktığım
Hep o aynı pencereden baktığım
Yüzüne sakız patlattığım
Bir seyyah gibi bütün hanlara uğradığım
Ama yinede gönlünü çalamadığım
Kırılmak üzere olan sürahiden su döktüğüm

Girdim o gün çıkık kapıdan içeri
Keşke unutsam o akşam olanı biteni
İnsan bazen tutamaz aklıyla kalbini
Unutmak ister ama unutamaz senin gibi afeti

Oysa sen beşten sonra unutuverdin beni

Din halkın afyonumudur
Yoksa vicdan narkozumu
Buradaki anlamı belirleyen sen
Anlam arayışı mıdır
Gerçek sadece sensindir
Kendinden başka kimse senin gerçekliğine inanmaz

Ben seni gördüm yüreğindeki bir Efnacık
Söylemedin bana adını koydum Tülaycık
Oturdum baktın bana fena bakışlarla kibarcık
Bakıyorum sana oturma karşıma anlamıyorum bir dağarcık
Haydi gidelim beraber mapusa bir iki mil kadarcık
Unutma gel ziyaretime hamurdaki iki küçük kabarcık

Her gün
Sen
Ben
O
Biz
Siz

Nefretin, kan damlayan keskin kaması
Yarayı örtmeye çalışan pamuk yaması.
Her seferinde baştan başlayan sabah havası —
Kazanamayacağını bilerek çıktığı kasıtlı davası.

Baya ki baya

Gökyüzüne bakarken
Öğle vakti kayan yıldız için
Bir dileğim vardı:
“Sanıyorum, ölüyorum.”

Çocuk parkında,

Armağan olsun her şey her şeylere
Benim olsun sadece bir tek şey
Ben olsun
Benim olsun
Peşine bir günde verilecek canım olsun
Benim olsun

Sevdiğim gitti ondan geriye kalan sensin
En derin öfkeler iyi kalplerden çıkar
Sevdiğim her şeyi kaybettim eksiğim olmamasına rağmen
Kaçan zamanlar biten dostluklar sönen aşklar sonunda ölümler
Sen o kişi değilsin içini görebiliyorum
Neden anahtarı sende olan prangaları sökmüyorsun

Ülkecek sınırda mıyız
Ben sınırdayım
Biliyor muyum
Bilmiyor muyum
Sevmek
İhtiyaç mıdır