Seher’e kalmışız viran bir şehirde
Dönüp dolaşıp ölüme bağdaşıyoruz
Derin sular da boğulup
Nergislerin açmasını bekliyoruz
Umut insanı öldürür
Yalnızlığım nüksetse de, acının kollarında
Sarılırım umutlarıma, gökyüzüne bıraktığım hayallerimle…
Kurtulamaz oldum bu serzeniş, bu delirmeler.
Her ters rüzgar da
Bir güvercinim kendi umutlarımda
Bıraktım arkamda sevdiklerimi
Güvercinin kafesinden kaçar gibi
Apar topar kaçıyorsun...
Sana bel bağladığım umutlarımı gömüyorum
Şimdi...
Başka bir sonbaharda
Belki benim yerime yaprak dökerler
İçim içime sığmıyor ardı ardına
5’nci sigaram
İçim içime sığmıyor
5 mahalle ardı ardına gezdim
İçim içime sığmıyor
5’tir kendimi şuçluyorum
İçimde sana karşı büyüyen bir hasret var.
Özlemlerimden yakıp kavuşturduğum bir sevda
Şu sıralar resimlerinle avutuyorum
Kalbimin varoş mahallelerini
Bakma o kadar sigara içtiğime avutmaktan hep
Eylülde geldi
Birbirine bağlı binbir kilidiz
Birimiz kopsa binbir kilidin anlamı dağılır
Bizim birbirimizden farkımız yok
benzer yüreklerin kilidiyiz
benzer olan yolun sonu
Bedenine küçük bir 1881 ,atatürkçüsün.
Yılda bir cumaya gidersin, imamsın .
azıcık cebine para girsin ,ağasın.
Biraz zekat ver ,yardımseversin .
Evvela
Bir sigara yakıyorum geceye,
Mesken tuttuğum odamın köşesinde.
Duvara astığım sade tablo da kendimi buluyorum, saatlerce anlamlar yüklüyorum kayboluşlarıma…
Ve arka da usulca plağım da
Çalan Neşet Ertaş.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!