Kendinle başbaşa kalmak Şiiri - Kemal Tekir

Kendinle başbaşa kalmak

Telefonlar susarken,
Konuşmalar dururken,
Rol yapma zorunluğu düşerken,
Başkalarına üstün,şirin
görünme kaygısı yokken,
Kendinle kaldın mı başbaşa?

Eğer cevabın evet se,
O anı hatırla,
Cevabın hayırsa,
Şimdi başla o ana.

Çünkü insan dışarıdan gelen seslerle değil,
İçinden gelen iç sesle,
Hislerle,sezgilerle tamamlanır.

Kalbin konuşması

Kalp konuşmaz ama sürekli hislerle mesajlar verir.

Evet.
Hayır.
Devam et.
Dur.
Bu sana iyi gelmiyor.
Bunda birşey var,yaklaş.
Bu dilin adı sezgidir.

Zihin ise sorgular,
Neden böyle hissediyorum.

Kalp cevap verir,
"Bilincin ,fark etmediğini ben gördüm"

Aklın konuşması

Akıl, net cevaplar verir,
Mantık,deneyim,hafıza.

Akıl kötülük,düşman değildir.

Akıl hayat yolunda harita,
Kalp ise yön levhası.

Birinin eksikliği kaosa,
Diğerinin aşırılığı insanı boşluğa düşürür.

İkisi birlikte konuştuğunda ise
denge doğar.
Benlik netleşir.
İnsan merkezine yerleşir.

Gelin,kalbin dilini hatırlayalım
Aklın rolünü onurlandıralım
İki gücün çatışmasını bitirip uyumunu, sağlayalım.

Kemal Tekir
Halkın sesi