Bazen insanın içinde bir sessizlik büyür…
Kimse fark etmez ama sen bilirsin; gülerken bile için acır.
Değer verdikçe eksilirsin, anladıkça anlaşılmazsın.
Ve yine de içindeki o küçük çocuk fısıldar:
“Kalk, daha bitmedi.”
İşte o ses, hayatta kalmanın diğer adıdır.
Çünkü insan, yıkılsa bile küllerinden yeniden doğmayı öğrenir.
Ne hoş, ey güzel Tanrım, ne hoş
Magillerde sefer etmek!
Bir sahilden çözülüp gitmek
Düşünceler gibi başıboş.
Açsam rüzgara yelkenimi;
Devamını Oku
Magillerde sefer etmek!
Bir sahilden çözülüp gitmek
Düşünceler gibi başıboş.
Açsam rüzgara yelkenimi;



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta