* Kendini, Kendi Sesinden Dinle Şaduman

KENDİNİ KENDİ SESİNDEN DİNLE ŞADUMAN!
Doğunca başlar depreşmeye, yüreğinde en şedit depremler, Şaduman!
Öncü ve artçı sarsıntılar yoklar peşisıra kapını,
Çarpa çarpa, vura vura gelir, dayanır göğsünün çatına kıyamet.
Varoluşun ritmik sancılarıdır hep, kalp atışların diye bildiğin.
Her nefes, bir düşün döşeğinde can verir gider.
Ya da döşünde can bulur, tutunur soluğuna sımsıkı umutla.
Kıyamın, kıyametimi uykusundan eder Şaduman,
Sur borusunu tutan kınalı ve şuurlu ellerinde dirilir, bilincim.
Yoksa zaman kavlime düşmandır, nice sükût biriktirir akrebin iç cebinde.
Kaçar yalınayak ardına bakmadan, vakit hırsızı arsız yelkovan.
Yalan dostlar birikir, sağımda solumda kör, sağır, dilsiz pıtrak gibi,
Ahir zamanın tapusu müphem tarlasında.
Suskun neferler çöker ümüğüne, dokuz boğum neyin, neyzenin
Aklın varsa, sen kendini kendi sesinden dinle Şaduman!
Duyarsın o zaman.
Duyarsın, nasıl derinlerden kulağına fısıldarmış hakikat, türküsünü,
Nasıl açarmış hikmet, gülün sırrını tül tül.
Gör içinde ne dingin deryalar var, sahilleri kristal kumdan daha şeffaf ve yalın.
Ne inciler ne ateş renkli mercanlar saklamış gözlerinde ak saçlı umman.
Doğunca başlar savaşların en şedidi, Şaduman!
Varoluşun ritmik sancılarıdır hep, kalp atışları sandığın,
Sur borusunu tutan, şuurlu ve kınalı ellerde dirilir kıyam,
Kendi avuçlarında yazar kendi şiirlerin, okumayı bilirsen.
Kendi sesinden dinle kendi türkünü Şaduman!
Duyarsın o vakit, kalbin ne fısıldar kulağına eğilip
Ne anlatır ney, neyzen içli içli, yanık yanık, ne der ak saçlı umman.
(FATMA DOĞAN 26.03.2025/TURHAL)