Kendini Bil Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Fasık ile çıkma yola.
Asi olur çarpılırsın.
Gezinme kolkola.
Bedelsiz olur satılırsın.

Hadsiz olup haddini aşma.
Sel olup bendinden taşma.
Yokuştan yukarı koşma.
Nefessiz kalıp yorulursun.

Tuttuğun eli iyice tanı.
Kanı temiz olmalı kanı.
Pazarlıksız adam satanı.
Karşında görünce darılırsın.

Vebal alma garibandan.
Kurtulamazsın ahından.
Her günün sabahından.
Zifiri karanlığa uyanırsın.

Hak ile ol yoldaş arama.
Gönlün kaymasın harama.
Olana hayır dersin amma.
Olmayana da bozulursun.

Ayaklarını sağlam bas yere.
Yediğine içtiğine bak bir kere.
Tahtını kurdunsa gönüllere.
Baş üstünde taşınırsın.

Eğilme beşere kırılırsın.
Hafif bir meltemde savrulursun.
Bir zaman sonra unutulursun.
Üzülürsün dostum, üzülürsün.

Gözünle bak kalbinle gör.
Olmayasın aklı sağır kalbi kör.
Vicdanını ihsan ile ör.
Yoksa yel vurur yıkılırsın.

Akça gibi kul ol rabbine.
Yenilme bu dünyanın fendine.
Divana dur bir bak kendine.
Allah Allah diye anlarsın.