Kendine İyi Bak Şiiri - İhsan Yılmaz

Kendine İyi Bak
"Kendine iyi bak" bir veda değil, çoğu zaman bir elveda cümlesidir.
Üç kelimeye sığmaz aslında; içinde bir ömürlük hikâye saklar.

Kendine iyi bak… Çünkü bundan sonra ben yanında olmayacağım.
Olamayacağım… İstesem de, istemesem de.
Sevdim seni bir zamanlar, belki hâlâ seviyorum.
Ve benden sonra da mutlu olmanı istiyorum.
Olur da bir gün dönersem, seni iyi bulmak istiyorum.

Kendine iyi bak… Çünkü bundan sonra sana benden başka kimse bakmayacak.
Ben olmayacağım. Kendine iyi bak ve beni düşünme.
Çünkü ben de seni düşünmeyeceğim artık.
Arama beni, yazma, çünkü ben yazmayacağım.
Sil beni yüreğinden, çünkü ben de sileceğim.

Ama…
Yaşanmışlıkların, paylaşılanların hatırına
Sana yürekten mutluluklar diliyorum.
Ve bir daha dönmemek üzere gidiyorum.

Kendine iyi bak…
Aramızda geçen her şeye rağmen, benden sonra iyi olduğunu bilmeyi tercih ederim.
Aslında bilmem gerekmiyor, iyi olduğunu varsayacağım.
Seni bir daha asla görmemek üzere gidiyorum…
Seni kendinle baş başa, yapayalnız bırakıyorum…
Ve biliyorum, kendini bırakacaksın benden sonra.
O yüzden "kendine iyi bak" diyorum.

Ama aslında…
Çok da umursamıyorum.

"Kendine iyi bak" derler ve giderler.
Tutkuyla sevenler, belki birden fazla söyler bunu.
Çünkü onları ayırmak, eti tırnaktan ayırmak gibidir.
Kolay kolay kopamazlar.
Süreç sancılıdır, yürek parçalar…
Her seferinde biraz daha az umutla geri döner,
Ve yine gözleriyle "kendine iyi bak" diyerek ayrılırlar.
Ta ki umut da, sevgi de tükenene kadar…

Ta ki o son elveda, mezar sessizliğine bürünene kadar.

"Kendine iyi bak" derler ve giderler.
Çünkü bu acıyı bir kezden fazla kaldıramayacaklarını bilirler.
Çünkü eti tırnaktan ayırmak yerine, ölümü yeğlerler.

Bu sözlerin içinde ihanet yoktur. Olamaz.
Ama en büyük ihanet değil midir aslında,
Seni seveni, sana ihtiyacı olanı yüzüstü bırakıp gitmek?

"Kendine iyi bak" derler ve giderler…
Seni suskunluğa mahkûm edip giderler.
Seni paramparça eder, en büyük parçanı yanlarına alıp giderler.
Seni senden alıp giderler.

Ve en kötüsü, suçlayamazsın onları.
Çünkü gidenin hep bir bahanesi vardır.
"Savaşmadıkları" için kızarsın ama suçlayamazsın.
"Savaşıp yenildikleri" için kızarsın ama suçlayamazsın.
Yenildiğin için kızarsın ama suçlayamazsın.

Ayrılığın kaçınılmazlığına inandırırlar seni.
"Kendine iyi bak" derler ve giderler.
Elinden umutlarını, düşlerini, sevgilerini alıp giderler.
Geride yalnızca anılar kalır…
Bir de, hatırladıkça gözyaşlarına boğulasın diye, unutulmayan şarkılar.

"Bitti" diyemedikleri için "kendine iyi bak" derler.
"Kırıldım, affedemiyorum" diyemedikleri için "kendine iyi bak" derler.
"Artık seni istemiyorum ama bil ki hiç unutmayacağım" diyemedikleri için "kendine iyi bak" derler.
"Biliyorum, çok kanayacaksın ama elimden başka bir şey gelmiyor" diyemedikleri için "kendine iyi bak" derler.

Vicdanlarını rahatlatmak için "kendine iyi bak" derler…
Çünkü bilirler, o yara hiç kapanmayacaktır.

"Kendine iyi bak" bir noktadır çoğu zaman.
Ama ben nokta koymak istemem.
Keşke böyle yaşanmasaydı bazı şeyler…
Keşke affedebilseydin beni, keşke ben de affedebilseydim seni.
Keşke döndürebilseydik zamanı geri…
Keşke bugünkü aklımızla yaşasaydık her şeyi baştan…

Nafile…
Ama yine de gitmesen olmaz mı?
Bitmesek olmaz mı?

Sen eksikken, ben nasıl tam olurum?
Senden kalan boşluğu kimlerle doldururum?
Savassak, aramıza giren şeytanla olmaz mı?

Hani büyük aşklar her türlü engeli aşardı?
Hani gerçek dostluklar her sınavı geçerdi?
Hani sevgi, eninde sonunda kazanırdı?
Hani en büyük zaferler, en kanlı savaşların ardından gelirdi?

Bunların hepsi yalan mı?

Sahiden…
Gitmesen olmaz mı?
Bitmesek olmaz mı?

Peki…
Senin istediğin gibi olsun…

Öyleyse…

Sen de kendine iyi bak.

Ve biliyorum...
Bu cümle, kalbime sıkılmış son kurşundur.