İnsan bazen öyle uzaklaşır ki kendinden,
Yanında yürüyen biri olur da
Yüzünü tanımaz.
Gölgesi vardır ama
Işığını unutmuştur.
Sesi çıkar ama
Sözü kendine dokunmaz.
Kendinden uzak yaşamak,
Bir evi sırtında taşıyıp
Kapısını hiç aralamamaktır.
Anahtar cebindedir;
Sadece dönmeyi anımsa yeter.
Nuh Muaz Kapan
Kayıt Tarihi : 18.7.2025 10:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!