Kendin Bilirsin Şiiri - Hüseyni Divanı

Belki kalsan yine yağmur yağardı
Demlenirdi çiçekler, güller açardı
Sen gideli burda dünyam karardı
Aydınlat! Yine de kendin bilirsin

Sen yokken burası borandı kardı
Bir yol olsa o yol sana çıkardı
Hasretinden benzim soldu sarardı
Bugün geçse yarın gel kendin bilirsin

Görmesem de olur bir kez yüzünü
Tutmadın verdiğin hiçbir sözünü
Ne baharını ne de güzünü
Yaşamadım en iyi kendin bilirsin

Bulutlu gecede doğdun ay gibi
Sadece gecenin oldun nasibi
Günümü ver bana aldığın gibi
Sonra bat istersen kendin bilirsin

Ufuk ağardı bak zaman daraldı
Gözlerim yinede nöbette kaldı
Sevginde boş aşkında hepsi yalandı
Ya sev artık yada git kendin bilirsin

Hüseyni hesabın mahşere kaldı
Dertleri od gibi üstüne saldı
Korkacak bir şey yok bir canım kaldı
İster vur ister öldür kendin bilirsin