Kendin Şiiri - Can Elif

Herkese yetiştim kendime değil ,
Herkese güzel davrandım kendime değil,
Herkesin işine koştum çalıştım kendime değil,
Herkesten çok sevdim kendimden çok ,
Herkes kadarla kendimden geçtim,
Bir kendimi sevemedim ,
Hiç olsam kuş olup uçsam herkes kadar sessizce,
Ne göğün haberi olur ne de kimsenin ,
Bir zeytin ağacı ekiyorum mezar başına ,
Dallarından kırılgan kökleriyle sağlamdır
en ufak fırtınada kırılgan mıydı!
Herkes kadar mı kendime geç kaldığım ,
En çok kendime kızıyorum ölüyorum kendimden biliyorum!
Sabahın ayazındaki düşüşlerde ciğer yangısı ,
Kendimden geçiyorum kendimce …
Özlemeye hakkım yokmuş kendimden özür dilerim
Ciğerle ilgili ne varsa göğüs sancım kalbim !