Kendimle Yüzleşme Şiiri - Nimet Öner

Kendimle Yüzleşme

Bir ayna koydum kalbimin ortasına,
Camı kırık, çerçevesi yorgun,
Hâlâ bana beni gösteriyor.

Baktım
Gözlerimde çocukluğumun mahzun kalıntısı,
Dudaklarımda susmuş bir şarkı,
Ve ellerimde hâlâ yazılmamış şiirler vardı.

Kalbim fısıldadı:
Niçin benden kaçıyorsun
Ben senin en eski evinim,
Her düşüşünde seni saklayan kuytuyum.
Ağrılarında bile senin yanında
Yalnız ben vardım

Dedim ki
Ey kalbim,
Biliyorum, seni defalarca incittim,
zaman kandillerini söndürdüm,
Kimi zaman duvarlarını yıktım.
Sen yine de susmadın,
Beni kendime çağırdın.

Kalbin aynasında
Ne bir yabancı,
Ne bir düşman gördüm.
Sadece yorgun, ama hâlâ sevmeyi bilen
Bir kadın

Ve anladım ki,
Kalpten kaçış yoktur.
Çünkü kalp,
Kaçtığımızda bile
Bizi kendimize getiren tek yoldur.

Azra Nimet Öner