Kendimle Yalnızlık Şiiri - Bilal Bildik

Kendimle yalnızlığı seviyorum ben
Kimse ile konuşamadığım herşeyi,
Kendimle konuşabiliyorum çünkü.
Utanmıyorum, sıkılmıyorum
Kendime anlattıklarımla rahatlıyorum
Yanlızlığı seviyorum ben.
Kimseye takılmadan,
Geride kimse kalmış bakmadan
Kendime sayıyorum,
Kendime küfür ediyorum.
Asiliğim kendime
Sözüm kimseye erişmez ama,
Kendimi kolay buluyorum,
Bıraktığım yerde.

Biliyorum hiç kimse,
Beni kendimden iyi anlayamaz.
Kendimi kırmayı, kendimi üzmeyi,
Bazen kendimi şımartmayı,
Bazen bir çocuk gibi olmayı,
Bazen de yaşlanıp çökmeyi,
Ben yalnızlığı seviyorum.
Kendimle olan yalnızlığı...

Kalabalıklar haz vermiyor bana
Samimiyetsiz kalabalıklar,
Alelade, boş kalabalıklar.
Tek olunca daha güçlüyüm
Yalnız kalınca daha derin,
Daha içten, daha samimi.
Yalnızlığı kendimle,
Kendimi yalnız kalınca seviyorum.