Kendimle Hesaplaştım Sessizce

Bırak peşimi artık, ey eski ben,
Razıyım harf harf yazılan kadere.
Ne küskünüm zamana ne dargın kaleme,
Bir hüküm gibi düştüm kendi özüme.

Karanlıkta yandım, dumanı kendimden,
Ateşi ben yaktım, külü de ben oldum.
Suskun bir kefaret giydim her hecemde,
Cezamda huzur buldum, sözsüzce durdum.

Geriye dönmek, bir düş belki de,
Lakin zaman, nehir gibi akmaz tersine.
Ben, kendi kalbimin aynasında eğildim,
Yaptıklarımın gölgesinde eridim sessizce.

Kaçış yok artık, yollar bende tükenmiş,
Kapılar içimde kilitlenmiş gizlice.
Her adım bir yüzleşme, her nefes bir yemin,
Benliğimi yonttum sabrın keskisiyle.

Kırık aynalarda seyre daldım kendimi,
Gözlerimdeki sis, içimi anlatır şimdi.
Ne bir af istedim, ne de yeni bir gün,
Ben, benle kaldım, sustum derince.