Kendimi Gömdüm Şiiri - Güven Küçük

Hoşgeldin yürek sızım
Yolunu mu kaybettin de , düştün yine gönlümün sokaklarına
Gidişin sessizdi ama , gelişin fırtınalar koparttı bak yine
Darmadağın ettin , yaktın yıktın
Yerle bir ettin yine düşüncelerimin gecekondularını
Günler haftalara , haftalar aylara , aylar yillara döndü
Gün gün yanarken sensizliğin cehenneminde
418 gün sonra hangi rüzgara kapıldın da geldin
Çok mu göresin geldi bıraktığın enkazı
Hatıraların mı canlandı gözlerinde
Aylar sonramı düştün nasıl olduğumun derdine
Senden sonra ben her baktigim yerde seni gördüm
Birde , her gece kendimi gömdüm…

Hoş geldin vefasızım
Tesadüfen mi çaldın, yoldan geçerken kapımı
Hangi falda , yada… bir ruyadami gördün adımı
Meraktan mı soruyorsun şimdi nasıl olduğumu
Mesela gormek mi istedin aylar sonra, nerede durduğumu
Ben hala senin beni bıraktığın yerdeyim
Genelde kendimleyim ama çoğu zaman hep seninleyim
Cehennemin dibindeyim işte ,bıraktığın yerdeyim
Duvarlara vurarak parçalıyorum senin hayalini
Her parçan yırta yırta çıkarken düşlerimden
Kendi kanımda boğuldum
Paramparça olmuş cesede döndüm
Birde , her gece kendimi gömdüm…

Hoş geldin dinmeyen acım
Senden sonra her boşalan kadehde adını andım
Çok uykusuz kaldım
İlaçların sensizliğe bir çaresi olmadı , bıraktım
Her damla gözyaşımı silerken gömleğimin koluna
Ahlar ettim , küfrettim, isyan ettim….
Dayanamadım fazla , pişman oldum , tövbe ettim.
Dilimi kalbim susturdu
Kalbimi beynim durdurdu
Ne seni düşünmekten vazgeçebildim ,
Nede unutmayı başarabildim
Sağ yanım acılar içinde yanmanı isterken ,
Sol yanım kıyamadı
İhanetinle , kinimle , acimla suladığım bir ceviz ağacı büyüttüm
Karadeniz'e bakan bir dalına kendimi astım her sabah saat 07:49 da
Birde , her gece kendimi gömdüm…