Kendimi Dinliyorum Şiiri - Orhan Bektaş

Kendimi dinliyorum
Derin bir ormandayım sanki
Kuşlar suskun yapraklar sessiz
Rüzgar yeni hikayeler derliyor
Gittiği beldelerde kulağına fısıldamak için pencere kenarlarında bekleyenlere
Sular akıyor ırmağın kenarlarını okşar gibi
ya sessizce geçiyor kıyımdan
ya ben duymuyorum içimdeki fırtınadan
Kendimi dinliyorum
Geçen yıllar elemli
Avlu kenarlarında menekşeler hüzünlü
Uzun zaman olmuş su vermeyeli
Gül ağaçları keder biriktirmiş
Açılan güller gülümsemiyor eskisi gibi
Sonra sen geliyorsun aklıma
Kitap sayfalarında kuruttuğum çiçekler geliyor
İçimde bir mevsim çöl birikimi
Kurumuş kaktüs dikenleri sensiz geçen her dakika
Hatırlasam kanayacak bir yara
Unutsam hatıran darılacak
Ya beni vursaydın ay ışığında
Ya bırakmasaydın ellerimi kimsesiz.