Kendimi Ararken Şiiri - Özlem Süyev

KENDİMİ ARARKEN

Aradığım aşk değil
Ben İlahi aşkın
Özünden geldim zaten...

Aradığım huzur değil
Ben huzurdan geldim zaten...

Aradığım sen de değilsin,
Ben kendimi arıyorum...

Bazen yolunu kaybetmiş
Bir yolcu gibi
Şaşkın heyecanlardayım
Bazen yolu artık çözmüş bir bilge gibi
Güvenli adımlarım
Bazen susarım
Bazen gülerim
Dünya gibiyim
Hep bir yanım aydınlıkken
Diğer yanım karanlık
İnsanım ben…

Mistikler akıl verir,
“Daha derinlerine in…”
Daha derinlerim,
Kainat…

Ulema akıl verir,
“Sapkın şirkte misin? ”
Şirkte değil,
Ama galiba sirkteyim…

Maskeli süvariler
Her türlü hokkabazlar
Kendini farklı gösteren illüzyonistler
Ondan ona atlayan
Güzel ve yakışıklı trapezciler
Ve insanları mutlu etmeye çalışırken
Gönlü ağlayan palyaçolar…

Benim rolüm mü ne? ...
Bazen sadece izleyiciyim
Bazen sahnenin tam ortasındayım
Hayatın bana biçtiği rolü oynarım
Şimdi anladığınız üzere çığırtganım,
“Gel insanlık gel,
Tekmili birden
Gökkubbeli bu çadırda…”

Haziran-2013/İstanbul