Ey benim kanadı kırık umutlarım,
Sakın ha, gökyüzünden vazgeçmek yok!
Ey benim denize hasret butimarım,
Susturulmuş tüm çığlıklarım,
Prangadaki yorgun bileklerim...
Gün gelip iyileştiğinde kanatların,
Okyanusa doyunca,
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Şiir deyip geçemem...
Karanlıkta bir kandil ısıtmaz yüreğini. Su serper mi umuda; yedi kandilli sureyyayı oturtsam baş ucuna? Zaman geri akar mı; yaşanmış acılara, en içten hangi dua merhem olur sızına?
Kendine dön ve titre dünya andan ibaret, en zorlu sınavından imanla sıyrılasın...
Hiç bir güç yoluna prangalar vurmasın!
Selam saygı ve eniçten dualarımla...
Şiirinizi
begeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta