Kendime küstüm Şiiri - Samira Samiranins ...

Bugün Kendime Küstüm

Bugün kendime küstüm.
Aynanın dilini kapattım,
gözlerimin kapısına içeriden sürgü çektim.

Kalbim beni dinlemiyor artık;
o kendi şarkısında ısrarcı,
ben suskunlukla terbiye ediyorum içimi.

Cebimde taşıdığım sıcak taşları
birer birer suya bıraktım;
soğusunlar, dibe insinler,
geri çağırmayacağım.

İç sesimi sessize aldım,
bildirimlerini kapattım hatıraların;
gerekmedikçe aramayacağım kendimi,
mecbur kalırsam kısa konuşacağım.

Günlüğümde boş sayfalar açtım,
hiçbirine adımı yazmadım.
Kırgınlığın posta kutusuna
“dönüş yok” damgası vurdum.

Adımlarımı geriye sayıyorum,
içimdeki sokağa girmeden,
o köşe başını dönmeden,
kendi izime basmadan yürüyorum.

Kalbim, sen yavaşça uza,
ben de yavaşça yakınımı toplayayım.
Bir gün, taşlar soğur,
su durulur, sesler dengelenir belki.

Ama bugün, kendime karşı mesafedeyim:
ne özür diliyorum ne açıklama,
sadece susmayı öğreniyorum
yaranın çevresinde,
kanatmadan.