Kendimi sevemiyorum dostlar…
Aynalardan dilinizden zalim.
Kendimi içimde arasam
İçimde bütün vebalim.
Aynı gün ışığıdır bu,
Dost düşman yüzüne vuran,
Dost, düşman zengin ve fakir..
Hakkın divanında duran.
Şu dost, şu akraba derim,
Öteki ana, baba, yar…
Sevecek o kadar şey var ki:
Sevecek bunca insanlar…
Ben ki biricik lokmamı
Komşuma veremiyorum.
Bölemiyorum, a dostlar
Kendimi bölemiyorum.
Ölene kadar ağlanır,
Hele el sözü, namus karası…
Velakin bana daha acı verir
Yüzümdeki traş yarası.
Belki daha aldatabilirdim sizi
Görünerek böyle sureti haktan,
Velakin aldatamaz oldum kendimi,
Gayri utanıyorum yaşamaktan.
Kayıt Tarihi : 9.1.2003 16:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!