Kendimden Geçiyorum Yine Şiiri - Özlem Saba

Ruhuma yabancı gölgeler gelip geçerken önümden
Takipsizliğin en masumunu yaşıyorum

Kaygan zeminlerde buluyor kendini keskin arzularım

Bir gece kuşu daha uçuruyorum kalbimden
Telaşsız, huzurla konuyor avuçlarına

Yıldızlar vuruyor okyanuslarımın yorgun aksine

En masum suretini koyup göz kapaklarımın önüne
Çıplaklığının en sadesini seyrediyorum saatlerce

Susuzluktan çatlamış dudaklarımı dudaklarınla ıslatıyorum bu gece

Ve kadehimi bir kez daha kaldırıyorum şerefine
Çığlıkları kendinden menkul içli bir keman eşliğinde

Yüreğimden tüm hücrelerime sessizce akışını izliyorum

Ve teslim oluyorum aşkların en mayhoşluğuna

Sen henüz keşfedilmemiş kıyılarımdan geçiyorsun
Kalbimin tüm kırgınlıklarını selamlayarak

Öpücükler konduruyorsun yaralarımın en acıyan yerlerine
Hayalinle iyileştiriyorum tüm yaralı, iştahsız düşlerimi

Sonbaharın solukluğuna güneş rengi hayaller giydiriyoruz birlikte

Sen görmüyorsun, duymuyorsun tüm bunları
İyi ki görmüyor, duymuyorsun

Bilsen eminim bunu da mahvedersin

Yine kendimden geçiyorum seninle.
Yüreğimi unuttuğun bir Agapi Meyhanesinde
Ve her geçişimi yeni bir özlem sayarak
Hasretle bir daha öpüyorum dudaklarından

Kısa düşlerde bin kez,
Uzun rüyalarda yüz bin kez

Çünkü sen ancak bir rüyaya yakışıyorsun

Özlem SABA