Kendim Şiiri - Ayrılıkların Şairi

Biri vardı gözleri ışıl ışıl
Kendini seven ve de sevdiren
Yüzünden bir an olsun gülümsemelerini eksik etmeyen
Dostlarının sevgisiyle geçinip giden
Ama gün oldu dost sevgisi yetmedi
Özel bir sevgi arar oldu altın yüreği
Aşk duygusunu tatma vaktimiydi?
Ya da bir sevgilisi olma isteğimi?
Evet hepsiydi, sevilmekti asıl unsur
Çoğu kez aşkı bulduğunu sandı, sevildiğini sandı özel kişilerce
Yalandı.....
Duygularıyla oynadılar ruh hırsızları
Gönül eğlendirmek için iyilik maskesiyle karşısına çıktılar
Zaten çoğu kezde kapılar hiç açılmadan kapanmış,
Hayır cevabı almıştı
Düşündü..
Hata kendisinde olmalıydı
Kendisine güvenmemeye başladı
Fiziksel yönleri bu güvensizlik için ağırlıktaydı
Şişman ve çirkin diye nitelendirir oldu kendini
İçine kapandı, kendi yanlız dünyasına
Artık bekleyecekti büyük bir sabırla
O birisini değil birisinin onu bulması arzusuyla
Çünkü her özel sevgi aramasında hayırlarla karşılaşıyor,
Her sahte sevgi sonunda kalbi biraz daha yıpranıyordu.
Ama gelmedi beklediği kişi gelmeyecekti
Yine mutsuz, yine sevgiye aç, yine kalbi bitkin düşecekti
Az bir ihtimal ama belki gerçek bir sevgi bulursa
Bu şiir işte o zaman sona erecekti
Tıpkı engel olamadan yazdığı ayrılık şiirleri gibi