Kendi kendime bir arayış

Celladıma gülümsediğimde olmuştu
Oturup ağlaştığımda.
Üstelik en sevdiğim çiçek karanfildi
Bakmayın bugün ağladığınıza
Biliyorum toprağıma karanfiller döküyorsunuz.
Bugün beni tanıyorsunuz.
Yarın unutacaksınız
Üstelik ben celladım için de ölmedim
Ve ya bir sevgili için de
Elbette yaratan için öldüm
Bu diyar da ise al bayrağım için.
Şiirler de dökülüverir benim celladımdan
Bakmayın korkunç durduğuna isminin
Onun içi imana yürür.
Peki ya yağan yağmurlar
Toprağımı ıslatırken böyle
içimden yağan rahmettir
demek istememin
geç kalmışlığı..
Peki neden sözcükler topal
Neden yetim kaldı benim şiirlerim
Bırakın ben tamamlayayım
Garbın afakında açan çiçekleri
Ben koklayayım
Üstelik en sevdiğim çiçek olan
Karanfil
Ölümü hatırlatan karanfilim..