Hiç düşünemezdim sensiz olmayı
Seninle tanışmadan beni bilmeyi
Ben hiç tanımamışım kendimi
Bir ok gibi sapladım bağrıma seni
Kendi benliğimi bulmaya geldim
Işık tuttum karanlıkta aydınlığına
Sema’da aradım seni baktım bulutlara
Yağmur ıslattı yüreğimi,sevgini attım ataşlara
Yandı tutuştu sende olan ben,tuttum kendimi
Kendi benliğimi bulmaya geldim
Kül oldum sessiz bir odada, divan yanında sobada
Üflediler bittim,tutuşturdular çıra gibi yandım yolunda
Serkeş oldum koşmaktan kendime, seni buldum sonunda
Benliğim yaktı beni sen vardın orada, bildim fendimi
Kendi benliğimi bulmaya geldim
Uzaklar yakın oldu seninle, taşındım komşu oldum yanına
Beraber uyanıyoruz, aynı merdivenden indik koştuk sofrana
Aynı lokmalarda çiğnendik, yavaş yavaş ham olduk hayatına
Bir soyut varlığım seninle yükseldi alnında, gördüm talihimi
Kendi benliğimi bulmaya geldim
Uğur Türkeköle
30.04.2025
10:33
Kayıt Tarihi : 30.4.2025 10:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!