Kenar mahalle dilberi Şiiri - Esra Öztürk

Ben kenar mahallenin
şımarık gülü
kurumuş dalların ötmeyen bülbülü
sadakat sizliğini sevdim bu şehrin
kimsesizliğini sevdim ıssız ve derin
Dalgalarda vurmaz olmuş
yosunu kurumuş taşlara
Hep hüzünleremi şahitti bu şehir
elbette değil
Önceleri güzeldi belki
güneşte görünürmüş arasıra
Kıştan olsa gerek
günler hep yağmurlu burda
kışıda severdim ya ama
is kokan odun sobası başında
birde aşk düştümü akla
işte ozaman
dört mevsimde kış fırtına
ne yorulur ne usanır yürek acı hasret
bende tonla
ben burada kayboldumda
birseni kayıp edemedim ben bu şehide
nereye gitsem kimi sevsem
hep senin adın dilimde
aldığım nefeste
dokunduğum herşeyde
acılarımı dirhem dirhem satttığım
sahte şehirde bir sen bir senin
aşkın kaldı elimde