Bana sensizlikten bahsetme…
acına kronikleşmiş yüreğim…
kekremsi bir tadı var yokluğunun…
İyiniyetlerimi yargılamak için çok geç..
ruhumdaki şairlere sesleniyorum..
yoruldum..
belki diye başlayıp keşke ile biten cümlelerimden..
umut eden adı aşk adı kardeşlik olan tüm sevmelerden..
çırılçıplak yalnızlığımı seriyorum şehrin en işlek caddesine..,
Her veda çıktığı kapıyı açık bırakır diye boşuna dememiş şair.
Ki bu yüzden değil mi,açık kapılar ardındaki pişmanlıklarımız.
Bir yanda yaşanamayacak olan hatıraların pişmanlığı,
bir yanda yarım kalmış vedaların üstümüzdeki ağırlığı.
İhtimaller içinde kaybolmuş ortak yalnızlıklarımız..
Oysa ile başlayıp keşke ile biten devrik,eksik cümlelerin gizli özneleriyiz ikimizde.
Kuruttum güllerini..
en sevdiğim romanımda..
Hani aşkımıza benzeyen..
şimdi romanım yarım,
beni bırakıp gittiğin günde sayfa..
gül koydum arasına...
Ben aşkta hesap yapan taraf olmadım hiç
Düşünmedim, zamanı durduran gözlerinde
kaybolurken içimi batan kırgınlıkları..
Ne eksik ne fazlaydım sana karşı
karşılıksız demedim hiç ama inan
Ağırlığın kadar özlemini çektim de bir nefeste içime.Yetmedi gecenin simsiyah hasretine..gözlerime dolanan karanlık siluetin..Ne varsa yokluğunu hatırlatan sığar sandım gölgene..Halbuki bir yansımadan ibaret tüm inandığım gerçeklerim..yokluğun kadar gerçeksin.Ne zaman hayal etmeye kalksam hic bir kareye düzgün yerleşmez gözlerin.
kimbilir belki icime sığmayan gözlerini karelere sığdırmak ahmakça.halbuki gökyüzü tadında bakmanı isterdim bana.çocuklugumun sonsuz hayallerini hatırlatırca..sonsuzluğa uzanan uçurtmamın ipini salsamda elimde olduğunu bilir gibi bilmek isterdim gözlerinin bana ait oldugunu..oysa amansız rüzgarlarda savrulan uçurtmam gibi sende kayıp gittin elimin altından..bil ki ne gökyüzüne kızdım ne sana..o alabildiğince maviydi,sen alabildiğince özgür ve hırcın.. Rüzgarlara saldın sevdamızı..ben alabildiğince suskun..
ütopyamın önsözüne adının harflerini koydum..her hayalimin ucuna umutlarımı takarak..ve seni benden çalan,ve o gözlerini maviye çalan gökkubbe altında..her bir yıldıza yoklugunda dökülen gözyası isimlerini vererek..sana bir dünya yarattım..en cok ağladığım gecede kutup yıldızı..ama kuzeyi değil hasretini işliyor nakış nakış yüreğime..
Şimdi gecenin en karanlık anında,yani sabaha en yakın,yani sensiz bir günün yamacında..hayal etmek bir o kadar zor..gözlerinse her daim aklımda..
kapat kapıyı!
ve sus..
Bu aşka bir intihar süsü vermeli..
ya da biri bu aşkı katletmeli..
baktıkça uzuyor gözlerinde hasret..
bense bir ufak özlem..
dokundukça yanıyor ellerim..
her kıvrım bir anı oluyor...
aldanmışlıklarım gibi duruyor hayalin odamda..
bense bir garip rüya..
Mavidir özlemek..
Seyre dalmak gibi uçsuz bucaksız denizleri..
Bir garip hüzün sarar da benliğini..
Bir kuş olur, yüreğin sığmaz kafesine..
Sen ki neleri özlersin..
Mavi umutlar dolu yüreğinde..
Şimdi saçmalayacağım biliyorum,
haykıra haykıra sevdiğim için seni..
dağıtacağım tüm bulutları gökyüzünden
imkansızlığına taç yapacağım yıldızları..
şimdi saçma cümleler kuracağım biliyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!