Kenan Guney Şiirleri - Şair Kenan Guney

Parmaklarimla oynuyorum simdi
Ne bileyim işte anlamsizca,
Bosluktan herhalde
Isim yok ama tasam cok
Hem de kafalar dolusu
Bin tane benden olsa

Havada ruzgar ve gunes
Sanki birbirine benzemeyen
Ikiz kardes
Olmasak artik biz de cefakes
Bitiverse hayatimizda cilekes
Ve Ciksak seninle bir dag evine

Telefona baktim gece saat 00.00
Icimde huzur yuz uzerinden tam sifir
Gozumde uyku sifir
Kafamda her sey sifir
Sensiz koca dunya kocaman bir sifir

Sorma sorma bana terasimdaki limon agacini
Rengarenk acan petunyalari
Ciceksiz de olsa kendi halinde yeserip
Bahari karsilamaya donen kucuk palmiyeyi

Sorma bana baharin coskulu sabah gunesini

                  SÖYLESENE BANA
Soylesene bana,
Söyle!
Sensizken sensizlikle nasil bas edeyim?

Bedenim tekligin zinciriyle ust uste dugumlenmisken.

Sen bana gelirken ben sana gelir oldum
Yollarini yasli gozlerimle yurur oldum
Camdan dokunamadigim sana kahroldum
Tenini ozledigim sultanim

Sayamadigim gunleri sasirir oldum

Fotografimiza bakiyorum simdi
Hani sana sevdamizi hatirlatmak icin gonderdigim
Sonrasinda senin bana duvarimda asili
Bir yedegi diyerek tekrar gonderdigin fotografimiza...
Sabah yeni oldu henuz
Gunes gucsuz

Canaginda ne varsa
Kasigina o gelir
Eger gonlun baskasindaysa
Bana yazim kis gelir

Canagima fasulye dogradim

Uzaksan benden
Bedenimden
Ellerin ellerimden
Gozlerin bakislarimdan
Sesin kulaklarimdan
Bil ki kayibim yine sensizligimin icinde.

Ayrilmak cozum degil ki bize
Hayat hem karanlik hem tek duze
Aglariz ikimiz de yasadiklarimiza
Yol yakiken bizim icin vaz gecelim

Sabah uyaninca gorememek seni