Yolların yıllarla kesiştiği kavşaklarda
Mutluluğa,umuda,sevgiye otostop çekenler vardır
Hiç bakmadan geçer bazıları lüks arabalarda
Hayat onlar için sadece kendine yaşanandır
Herkes bir yol bulmuştur kendine
Dokundu biraz önce gecenin karanlığına
Fakir, yoksul, kimsesiz bir adam eliyle
Çığlığı araladı perdesini doğan günün
Yarın her şey değişebilir ümidiyle
Sustu sonra gömüldü tekrar karanlığa
Gittikçe yalnızlaşıyorum
Havada nem ve karanlık
Sisler gibi iniyor dünyama
Daha özleyemeden yalnızlık
Çevremdeki herkes bana yabancı
Dertler koca bir tren uuuupuzunn
Ölüme giden yolda
Yalnızlık ise lokomotif
Bütün dertler ardarda.
Gün gelecek gülün rengi solacak
Gün gelecek güneş ısıtmaz olacak
Gün gelecek ay ışıtmaz olacak
Ve gün gelecek sevgim bunların yerinde olacak
Gerdanına al rengi konduracak gül rengini bulacak
Geçim derinde düşümüş garip
Sırtındaki sepette 5 metre ip
Güzel günlerin hayalindedir
Ahh diye iç geçirip
O iple sanırsın dünyayı taşıyor
Sakın bana böyle gelme
Günahlardan arın da gel
Bir baharın sabahında
Çiçeklere sarın da gel
Yokluğunda kör olmuşum
İnsanın insana açlığı bu
İnsanlığın sessiz çığlığı bu
Karlar altında sevginin
Çığlığıyla düşürdüğü bir çığ bu
Kimsenin diğerinin derdini bilmediği
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!