elâ
Anlatacak çok şeyim var benim
Konuşacak çok sözüm
İçimde biriken damla damlayken
Kudurmuş sele dönen
Ne çok ağladım dün gece
Göz yaşlarım sel oldu akti
Ne çok sevmişim seni
Hep özene bezene yazmışım şiirlerimi
Günlerden perşembeymiş
Kimseler bilmiyor içimi kemiren sensizliğin
Tüm vücudumu Tüm hücrelerimi
Yavaş yavaş ele geçirdiğini
Yok oluyordum kimselere anlatılmaz sensizliğim sonum oluyordu ...
Pamuklara sarıp denizin tuzlu neminden bile seni koruyop kollarken
İnsafsız ve dönüşü olmayan yolculuğunla başladı her şey...
Haklısın yada haklıyım
Haklilıģımiz kadar konuşsak
Ara sıra sussak
Sadece konuşan gözlerimiz olsa
Usul usul sarılın der gibi
Ince bir çizgi sevda
Fazlası zarar
Eksiği intihar
Çok sevmeler çözüm değil
Sualsiz çekip gitmeler
Isyan başlangıcı
Gel gecenin bir yarisi
Ap ansız haber vermeden
Uyukuya dalıp seni hayal ederken
Rüyalarımdan çıkıpta gel
Teselli ararken sensiz saatlere
Bak ardına son kez gitmeden önce
Kır kalemimi son sözünü söyle git öylece
Yoruldum derdini dinlemekten ömrümce
Aklımın çengeline takılmadan git öylece
Söyle içinden geçenleri
Dilin döndüģünce anlat
Geceleri çaresiz bırakan
Düşlere kattığın zaman kendini
Boğulduğun sefil acıları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!