Bir tarifsiz yalnızlık benimkisi
Ne kalemim yazabilir bunu
Ne de yüreğim koyar ortaya
Ne elle tutup hesap sorabilirim
Ne de terkedip yok sayabilirim
Benimle yatar,benimle kalkar
Yine akşam
Yine sensizlik
Ve yedi otuz vapurunun
Hüzünlü sesi
Bu gün gidişinin kaçıncı günü
Saymadım bilmiyorum
Nice anaların yüreğine kor ateş düşer
Bir kalleş kurşun değdiği zaman
Nice yavuklular gözyaşı döker
Gencecik Mehmeti yittiği zaman.
Zap suyundan kan akıyor,durmadan
Dağlarda kalleşlik pusu kurmuş
Gecenin ikisinde
İşe giderken
O sessizliği bozan
Ahenkli terlik sesini
Unutmadım
Unutamadım baba
Ben kimim biliyor musun?
Tanımıyorsan beni
Oku şiirlerimi
Onlar beni anlatır
Yani
Beni bana sorma
Sağanak yağmur var sevgilim Alanya da
Yalnızlığımla karışık düşüyor
Sokaklara
Ve yağmurlar sensiz Alanya da
Bir de ben.
Yarın güneş açacak belki sevgilim Alanya da
Küçük bir çocuğum,
Düşler bahçesinde
Parlayan güneş ışığında
Elimde kuru bir ekmek
Burnum da akan sümüğümle
Ve bu gün anneler günü
Biliyormusun
Dün gece seni düşündüm
Yine saatlerce
Gülen gözlerini,güzel sözlerini
O ipek yumuşaklığıındaki tenini.
Çok uzun yıllar geçse de
Nedir bu kıyamet,nedir bu nispetler
Alabildiğine vicdansız olmuş insanlar
Ne bileyim eskiden beri böyle gelmiş
Böyle mi giderdi bu düzen
Kader mi dedi masumlar
Her ezilişte,her darbe de
Yine kar var gurbet dağında
Bu tufan sanki hiç dinmeyecek
Umudum kırılır her kış boranda
Sanki bahar hiç gelmeyecek.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!