Kimsesiz bir geceden sahipsiz bir sabaha
Zifiri karanlık bir tünelden geçiyorum şimdi,
Şimdi ufukta hiç birşey görünmüyor
Ve bütün bilmeler bir çıkmazda hapis,
Sen yoksun diye küskün tüm umutlar,çareler,
Şimdi her tarafım yangın,
Kaç zaman oldu bekleyeli,
Haydi gel.
Gözlerim kapalı.
Umuda selam ettim,yanına iki kelam,
Bir sigaram kaldı seni beklerken elimde yanan,
Düşlerim sakin ve renkli,
Düşlerim tam mavi,
Bir dünya diliyorum,
Bir dünya sevdası mavi,
Sesine yandım oy dağlar,
GÖZLERİNİ...!
Güzel günleri yaşamam adına,
Seni,unutmamak adına,
Düşlerimde seni görmek adına,
Gözlerini bana ver...
Sen,nesin?
Sen,hem bilensin hem bilmeyen,
Sen,ulaştıkça uzaklaşan,
Çözdükçe zorlaşan bir bilmecesin.
Sen,hem dertsin,hem dermansın.
memleketimizde aşağı yukarı var
70 milyon insan.
evet; bunlardan kaçı insan?
ama İNSAN.
halen analar ağlıyorsa
halen hastalar ilaç bulamıyorsa
Öncesi bir çift güzel gözdü karşımda
Sonra anlamlı bir bakış ve bir çift söz
Dahası bir yaman sewda oldu
Hep yanımda her anımda
Öncesi bir tek mavi hayaldi gözümde
Sonra gerçek oldu aşk oldu aramızda
Karanlıklarda saklıdır,ötesinde yıldızların,
Mavisinde denizin,yeşilinde gözlerinin,
Seni her düşündüğümde;
Düşlediğim en derin düşüncelerimde gizlidir.
Seni,o gizlilikte görürüm.
Görmüyor insan etrafında olup bitenleri,dert başa düşünce.
Görünmüyor insana neşe, hüsran içine gark olunca.
Üşüyor inciden nazik cancazın kendi kışında.
Soluyorsun farkındasın soluduğun hicranı,
Ve sen biliyorsun sonunda ölümün en acımasız kaçınılmazlığını.
En ücra yerindesin şimdi ayrılıkların.
Hangi çılgın sabırdır,
Bu yokluğunun yangın saatlerine dayanacak,
Tükenmeden direnecek,zamana inat.
Hangi zavallı gönüldür,
Sen yokken uslu duracak,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!