Kemal Aslan Şiirleri - Şair Kemal Aslan

kaç çocuk öldürdük
kaç genç
böyle yetişkin olmak için

öyle döktü ki
üşüdü
yapraklarını birden

hurafe zaman
hayatı kutsayan söz
hükümsüz
nesepsiz çocuklar
dağbaşı ıssızlığında
yankılanır çığlıklar

bırak saçılsın eteklerin
dalgalansın saçların
rüzgar fısıldasın sözlerimi
kağıttan kayıklar da hazır
bekliyorum

siz miydiniz
gözlerinde gece
yalnızlığı büyüyen
tahripkâr vesvese

siz miydiniz

duydum
soğuktu
kitap
akıyordu dicle

siyahi

nasıl da kızmıştı annem
çıkınca incir ağacına
sonradan öğrendim
şaşırmadım desem yalan
meğer annem de
çocukmuş bir zaman

derin
nehri farketmeyen
ses
aşk uzar da anlamaz

unutmasın diye gökyüzü
pamukçuklar
bir de akasyalar
sessizce yağar

bulacak
yeniden insanlık
yiten anlamını hayatın
tenha patika yollarda