Kelimelerim Düşüyor Ellerimden

Bir gün belki,
adını anmadan da yaşayabilirim sanırım,
ama sesinin gölgesi duvarlarıma çarparken
ben yine sana dönüyorum.

Yarım kalmış bir şarkı gibiyim,
en güzel yerinde susmuş,
en acı notasına saplanıp kalmış.

Ne yana dönsem sen varsın,
ama sen yoksun.
Kelimelerim düşüyor elimden,
hayallerim küle bulanıyor.

Şimdi ben,
kendi içimde bir mezar taşıyım.
Senin adın kazılı oraya,
unutmaya çalıştıkça
harfler derinleşiyor,
izlerin daha çok acıtıyor.
Gidişin sadece seni götürmedi,
benim içimdeki beni de alıp götürdü.