Kelime Şiiri - Osman Aykut Bulut

Kelime.
Sana ne!
Cümlelerim
Bu da ne!
İsyanlar.
Ve cisim.
Ve nesne.
Bunlardan
Bana ne!

Sana ben.
Bana sen.
Kimsin sen?
Neyim ben?
Nerdesin?
Kimlesin?
Kimdesin?
Bilmem ben.

Ellerin…
Beyaz…
Ve gül…
Kokmalı…
Özlem…
Dalga dalga…
Hasret…
Feryat…
Ve figân…
Sana doğru
Akmalı…

Kederim,
Cümbüşüm…
Feryadım,
Temâşam…
Hasretim,
İsyandır…
Yokluğunu bildirmeyen,
Varlığında güldürmeyen,
Esiri olduğum
Nisyandır.

İyi de,
Kim esir?
Kim vezir?
Nesin sen?
Ve ben…

Karardı
Gözlerim…
Haysiyet
Kimdedir?
Sonsuzluk
Nicedir?
Yalnızlık
Gecedir.
Kalp
Tek hecedir.
Öyleyse
İncedir
Aşk…
Tektir.
Katıksız,
Sektir.
Tuttuğun
Tek dilektir.

Kelime.
Cinayet.
Şiir.
Kim öldü?
Kim güldü?
Ölene gül.
Gülünce öl!
Mutluluk,
Fânî mi?
Fânîliğim,
Bâkî mi?

Kuşlar.
Bilirsin
Uçarlar.
Neden?
Bilmezsin.
Ben de…

Bu soğuk
Kelime.
Güldürür
Halime.
Bu ne hal?
Tuttuğun
Kalem mi?
Çektiğin
Elem mi?
Bırak artık
Kalemi.
Bitir artık.
Kelemi.
Yok değil.
Kelemi değil.
Kelime.
Evet.
Kelime olacak o….