Kelepçeleri Çözdüm!. Şiiri - Remzi Özmen

Sen giderken; hapsetmiştim gözyaşlarımı kalbime,
Akıvermek istemişlerdi sabırsızdı yanaklarım.
Durun demiştim, nasıl ayrılık düşünürsünüz diye!
Bir anlık kızgınlık bu, geçer sanmıştım.

Yanılmışım; şimdi fark ettim umutsuz gelecekleri
Çözdüm bugün gözyaşlarıma vurduğum tüm kelepçeleri.
Azat eyledim, coşkun bir sel gibi aksınlar diye
Sana ait ne varsa, ne varsa silip süpürsünler
Denizlerin deryaların en derinliklerine!

O duygularım ki; sana karşı korkak ve aciz.
O duygularım ki; sana karşı köleden farksız
En katı betonlara hapsedeceğim onları.
Çelikten bariyerler surdan duvarlar öreceğim
Seneler geçse de görmeyecekler günün aydınlığını,
Bir daha görmeyecekler gözlerinin parıltısını.

Artık ne selvi boyun, ne de doğayı andıran adın;
Ne gülerken çöken gamzelerin ne kızaran al yanakların
Ne de gece sessizliğinde, yıldızlarla seni konuşmayacağım.
Çıkarıp alacağım seni kalbimin kuyularından,
Hatıralarımda sana ait ne varsa, gözyaşlarımla sileceğim.

Ne çocuklarıma anlatacağım sana olan sevdamı,
Nede yeni sevgilime anlatacağım seni unutmadığımı.
Yaşadıklarımı Kaf Dağının ardına gizleyeceğim,
Yemin olsun adını yazdığım kuma, dağa, taşa
Bir daha bir daha dönüp arkandan bakmayacağım.

Bırakacağım gözyaşlarımın ırmaklarına,
Bırakacağım boğazın serin sularında seni.
Şahidim olsun yıldızlar, sahildeki tüm kum taneleri.
Geri dönüp bir daha, bir daha ardından bakmayacağım
Gücümün yetmediği aciz duygularıma,
Tüm benliğimle haykıracağım
Bitti, bitti, bitti işte diyeceğim!..

Remzi ÖZMEN
12.11.2004