Dünyanın havası
kirlenmişti.
Hiçbir kuş,
yüksekliğin uykusundan
uyanmadı.
Savrulan rüzgârlar
şarkıları yuttu.
Uçmak,
taş yazıtlarda
eskimiş bir sözcüktü.
Kelebekler,
rengi anlamadan önce
tükendiler.
Sessizlik,
dünyanın
ana dilidir.
Kayıt Tarihi : 20.12.2025 23:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!