Yarım kalan gülüşlerin
Ilık ılık akan gözlerin
Sağalmayan yaraların
Nöbetidir ruhumu saran
Öyle gamlı öyle yaslı ve yalnız
Şizofren bir tad değiyor canıma
Üşüyorum;
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
bataklık çamuru gibisin
göğsümde bulaştıkça dibe batıyorum
dilimde sözsüz bir ayin çırpınıyor
ellerimde kent yaraları
sevmiyor beni yalnızlığım ama terk etmiyor da....
****
bir makas gibi ruhumda açık anutulmuşsun,,
Yarım kalan her gülüş bir yangının külünde demler düşlerini..
Sonrası kelebek ömrü yağmur damlasına sığınan kocaman hüzünler...
Kutlarım değerli kalem...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta