Kelebek Şiiri - Kudret Kobal

Yok diyordum bu sefer
Hiç bir yolculuk yok
Bütün gemiler gitmiş limandan
Yok diyordum
Sisli bir havada limanda bir ışık
Yandı cılız bir ışık
Koşarak indim limana
Baktım küçük bir tekne
Kelebek yazıyordu üstünde
Birden heyecanlandım
Mutluluğa gider mi acaba kelebek dedim
Giderse beni de götürür mü
Kaptanına sordum
Kelebek mutluluğa gider dedi
Tamam dedim ben geliyorum
Gidip eşyalarımı alayım
Eve koştum toparlandım
İşte gün bu gündü ben de mutluluğa gidecektim
Bir süre hayallere dalmışım
Bir an baktım limanda sis dağılmış
Gözlerimi ovuşturdum
İnanamadım tanrımmmm
Kelebek gitmiş
Gitmiş diyorum işte! Gitmiş
Yok yani
Kıyıya koştum
Bakakaldım ardından kelebeğin
Ama neden . gitti
Gelmekte olan bir fırtına varmış
Ondan korkmuş kelebek
Acele demir almış
Bilmezdi ki ne fırtınalara göğüs germişim
Bilmez ki el ele verip her güçlüğü
Yenebilirdik
Bilmez ki benim için önemini

Baktım bir martı beni çağırdı
Hadi dedi bin kanatlarıma
Yakalayalım
Uçtuk beraber ama nafile
Balık seslendi aşağıdan
Hadi bana gel ben yakalarım
Nasıl gidiyordu denizde bu kadar hızlı anlamadım
Ama olmuyordu olmuyordu
İnadına rüzgar da esiyordu
İnadım inat diyordu
Yakalama sen mutluluğu
Halbuki arkasına baksa
Kelebek görecekti beni de
Ah bir dönüp baksa
Kalmadı bir umut derken
Rüzgar durdu
İnanamadım
İnanılmaz bir şey olmuştu
Bir kelebek sürüsü
Milyarlarca kelebek
Rüzgarı kesmek için
Tersine kanat çırpıyordu
Tanrım bu ne demekti
Hepsi ölecekti
Bir benim bir kelebeğin mutluluğu için
Hepsi ölecekti
Tanrım nedennnnnn
Neyi öğrettin bizlere yine
Mutluluğu görmeyen
Mutluluğun değerini elindeyken bilmeyen bizlere
Neyi öğrettin yine
Bundan sonra sormayın bana kelebek kim diye
O milyarlarca kelebeğin içinde bir tane
Sonsuza kadar yaşayacak bir tane
Ve üzerindeki her bir nokta
Milyarlarca kelebekten bir parça.....